The Chaos

Finally, which rhymes with enough,

Though, through, bough, cough, hough, sough, tough?? 

Hiccough has the sound of cup...

My advice is: GIVE IT UP!

LoveStories

Chapter One, Bo

The LoveStories project was initiated by Iman Whitfield (graduate project from Willem de Kooning), and created by Caroline Koning. After researching the online community of the LoveStories brand, this video series came to its existence. The video gives insight into a loving relationship from the point of view of 'the boyfriend'. Little details, stupid things, and charming elements are the things why he's in love with her, even when that means eating kebab, walking into metro gates, and acting out the same film scene every single day.

Credits:

Bo: Bo Maerten
Written and directed by: Caroline Koning
Creative Direction: Iman Whitfield
Director of Photography: Kevin Boitelle
Executive producer: Iman Whitfield
Field producer: Maxime van Namen
Edited by: Caroline Koning, Kevin Boitelle
Colour Grading: Remi Lindenhovius
Voice Over: Matthieu Thierry Antoine Jansen
Recorded at: Edwin Rath / Studio Badabeng
Translated by: Wara Juana Gutierrez Mamani

Special Thanks to:
Fabio de Frel
Tomek Whitfield
Allen Grygierczyk
Hidde Schroder
Jazz Rath

Ιπτάμενα πανιά

Μετά τα ιπτάμενα τσαρούχια που έβλεπες σε διάφορα μέρη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, εδώ και τουλάχιστον μία εβδομάδα υπάρχουν και ιπτάμενα πανιά. Βρίσκονται στην Τσιμισκή στον δρόμο που βρίσκεις αν κατέβεις την Παλαιών Πατρών, δεν θυμάμαι πώς λέγονται οι δύο κάθετοι οδοί. Είναι στο νούμερο 80-90 της Τσιμισκή.

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης johndamonte (@johndamonte) στις Δεκ 12, 2014 at 9:45μμ PST

All the world is a stage

Η blogovision τέλειωσε και επέστρεψα πάλι εγώ η Παναγιώτα στη διαχείριση του αγαπημένου αυτού blog. Σήμερα το μενού έχει δύο κόμικς που μου άρεσαν.

http://www.incidentalcomics.com/

Μυστικά

Και τον ρώτησε ποιος είναι ο μεγαλύτερος του φόβος. Αυτός δεν απάντησε αμέσως παρότι ήξερε. Το να παραμιλήσει στον ύπνο του ήταν ο μεγαλύτερος του φόβος. Το να πει όλα του τα μυστικά, τις πιο αποτρόπαιες σκέψεις του, τις πιο φρικτές ιδέες που έχει, πράγματα που ντρέπεται να παραδεχτεί ο ίδιος, τα κρύβει από τον εαυτό του και να τα πει άθελα του ενώ κοιμάται. Τελικά απάντησε η μοναξιά.

Pushing Daisies

-Can I ask you a question? If you loved me...

-Yes?

-And we could never, ever, ever touch, wouldn't you eventually get over it and move on letting someone else have the slightest hope that you might move on to them?

-If I loved you?

-Yeah.

-Then I would love you in any way I could. 

And if we could not touch, 

then I would draw strength from your beauty. 

And if I went blind,

 then I would fill my soul with the sound of your voice 

and the contents of your thoughts 

until the last spark of my love for you 

lit the shabby darkness of my dying mind.

-Eh, forget it.

12 εικόνες από αγέννητα ζωάκια στη κοιλιά της μάνας τους

Δεν είναι 100% αληθινά αλλά δεν έχει σημασία. Είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορούν να φτιάξουν από άποψη συνδυασμού της ακρίβειας και της ομορφιάς στα γραφικά.

Ελέφαντας

Δελφίνι

Νυχτερίδες

 

Τσιουάουα

Άλογο

Λεοπάρδαλη

Πολική αρκούδα

Καρχαρίας τίγρης

Κίτρινος καρχαρίας

Πιγκουίνος

Οπόσουμ

Φίδι

Πηγή

Μια μέρα στο ΙΚΑ

ίσον μια αιωνιότητα.



* Πήγα 9:20. Είχα το νούμερο 151 ενώ εξυπηρετούσαν το νούμερο 64. Τελικά έφυγα 13:00.

* Άντρες έρχονταν ξυρισμένοι και φεύγανε με μούσια.

* Κόντεψα να τερματίσω στο κινητό ατέρμονο παιχνίδι. Τελικά τέλειωσε η μπαταρία.

* Στο τέλος η δουλειά μου έγινε. Ειδάλλως θα μαθαίνατε ξανά νέα μου από τις ειδήσεις.

Απλά πράγματα που δεν κάνουν οι Έλληνες

• Δεν κάθονται από τη μία πλευρά μόνο στις κυλιόμενες.
• Δεν κάθονται από τη μέσα πλευρά των θέσεων στο λεωφορείο.
• Δεν αφήνουν τον κόσμο να βγει από τα μμμ πριν μπουν.
• Δεν σταματάνε πριν τη διάβαση όταν οδηγούν.
• Δεν περνάνε από τη διάβαση όταν είναι πεζοί.
• Δεν μαζεύουν τις ακαθαρσίες του σκύλου τους.
• Δεν κάνουν άκρη στους ποδηλατόδρομους.
• Δεν τους νοιάζει αν απαγορεύεται το κάπνισμα.

Με ένα δεν σέβονται το καλύπτουμε όλο.

Διασκέδαση (δεύτερο μέρος)

Κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει είναι ότι πολλοί νέοι δεν διασκεδάζουν όταν πάνε "εκεί που πας για να διασκεδάσεις". Προσπαθούν όμως. Το εκβιάζουν. Πηγαίνουν στα clubs φορώντας τα καλά τους ρούχα (τα ρούχα φοράνε αυτούς πιο συχνά) και κάθονται. Κάποιοι δεν χορεύουν γιατί δεν τους βγαίνει, κάποιοι γιατί ντρέπονται και κάποιοι απλά προσποιούνται ότι χορεύουν. Τους πρώτους τους καταλαβαίνω. Στον καθένα βγαίνει ο χορός από μέσα του με άλλον τρόπο. Σε εμένα για παράδειγμα βγαίνει με αυτό και με αυτό. Το να χορέψω με την Rihanna ή όποια άλλη θεωρείται χορευτική δεν θα βγει από μέσα μου. Θα είναι προσποιητό όπως είναι προσποιητό όταν αυτή που ακούει Rihanna κάνει headbanging σε ένα metal κομμάτι. Κάτι τέτοιο δεν θέλω να το κάνω εγώ. Αυτούς που προσποιούνται τους λυπάμαι. Γι' αυτούς που ντρέπονται στεναχωριέμαι.
Το θέμα είναι γιατί πηγαίνουν αν δεν τους διασκεδάζει; Μία απάντηση είναι για την παρέα αλλά και με αυτό δεν συμφωνώ απόλυτα. Δεν θα περάσεις καλά οπουδήποτε αν η παρέα είναι καλή. Στο κλαμπ, στον κινηματογράφο, στη συναυλία δεν εξαρτάται το πώς πέρασες από την παρέα γιατί ουσιαστικά δεν μιλάς και πολύ. Είτε θα χορεύεις, είτε θα βλέπεις την ταινία, είτε θα βλέπεις το συγκρότημα και θα τραγουδάς. Με την παρέα θα περάσεις καλά σε ένα σπίτι, σε μία καφετέρια, σε ένα παγκάκι κ.α. Μια δεύτερη απάντηση στο γιατί πηγαίνουν είναι για να γνωρίσουν κάποιον αλλά δεν θα το αναλύσω αυτό.

Άλλο μέρος είναι οι συναυλίες. Εκεί υπάρχουν οι καθιστοί και οι όρθιοι. Στους όρθιους πάλι οι περισσότεροι προσποιούνται. Μπορεί να διασκεδάζουν ακουστικά αλλά δεν διασκεδάζουν στα αλήθεια με ένα ψεύτικο χοροπηδητό και ένα παλαμάκι. Το κάνουν απλά επειδή το κάνουν και οι υπόλοιποι. Δεν πάνε όμως στους καθιστούς. Στην επόμενη συναυλία θα είναι πάλι στους όρθιους και μπορεί και να παραπονεθούν για κάποιον που χτυπιέται έντονα. Εδώ βέβαια υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο. Η τιμή του εισιτηρίου που δεν είναι παντού ίδια και το πού θα θέλει η υπόλοιπη παρέα. Αλλά και πάλι γιατί εκβιάζεις τις κινήσεις σου όταν σηκώνεις το χέρι ψηλά; Αν τη νιώθεις τη μουσική με κλειστά τα μάτια και κάτω το κεφάλι απλά κάτσε έτσι και απόλαυσε την. Μη προσπαθείς να διασκεδάσεις με τρόπο που δε σου βγαίνει απλά επειδή βλέπεις ότι άλλοι όντως διασκεδάζουν έτσι. Και φυσικά προς Θεού, μη βγάζεις βίντεο.

Σκεφτόμουν να γράψω περισσότερα, γι' αυτό και έσπασε στα δύο το ποστ αλλά τελικά θα μείνω σε αυτά. Δεν είναι ότι θα απογοητεύσω και κανέναν. Λολ.

Διασκέδαση (ένα ποστ διαφορετικό από τα άλλα)

Το σημερινό ποστ θα είναι διαφορετικό από τα άλλα. Θα ξεπεράσει κατά πολύ τον μέσο όρο των πέντε σειρών. Θα γράψω για πολλά και θα γράψω χωρίς συνοχή γιατί θα το γράφω όπως το σκέφτομαι.

Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά που αναφέρω κάτι από τη ζωή μου έτσι συγκεκριμένα. Μπορεί και να το ξανάκανα. Δεν θυμάμαι. Δεν το κάνω γιατί όσο κι αν μου αρέσει να τα λέω και μου φαίνονται ενδιαφέροντα, δεν έχω καμία όρεξη να διαβάζω άλλα μπλογκς τέτοιου χαρακτήρα (πλην αυτού) και πιστεύω το ίδιο θα ισχύει και για τους άλλους αν και εδώ που τα λέμε υπάρχουν πολλά τέτοια μπλογκς με 700 μέλη και 200 σχόλια ανά ποστ.

Τις προάλλες λοιπόν μέσω δύο ατόμων που έχω συχνές επαφές, βγήκα για καφέ με κάποια παιδιά για πρώτη φορά. Τους ήξερα όλους από το λύκειο αλλά τίποτα παραπάνω. Για κάποιους δεν ήξερα και το όνομά τους. Γενικά όμως δεν είμαι άτομο που συγκρατεί ονόματα. Από την άλλη θυμάμαι πρόσωπα όπως είπα και εδώ.

Αυτό που παρατήρησα είναι το πόσο εκτός ήμουν από άποψη κουλτούρας. Το πρώτο πράγμα που έκαναν μόλις ήρθαν, ήταν να συνδεθούν στο WiFi. Τον κωδικό τον ήξεραν ήδη! Ειδικά ένα άτομο, η Α., πέρασε όλη τη βραδιά, σοβαρά όλη τη βραδιά χωρίς να υπερβάλλω, με το κινητό στο χέρι. Το πιο τραγικό στην όλη εικόνα ήταν το πόσο κοντά το είχε στο πρόσωπο της. Σε ένα σημείο μόνο, στο τέλος, το άφησε κι εγώ τρόμαξα, λέω χάλασε; τέλειωσε η μπαταρία; τι έγινε; και πριν προλάβω να καταλάβω το ξαναέπιασε. Μάλιστα ακόμη και όταν φύγαμε και περπατούσαμε, ήταν πάλι με το κινητό ακόμη και χωρίς WiFi. Δηλαδή αυτό το κορίτσι είπε ότι θα βγει έξω για καφέ, ντύθηκε στολίστηκε (γιατί όντως ντύθηκε και στολίστηκε) για να κάθεται τελικά σε ένα σκαμπό χαζεύοντας στο facebook. Πάλι καλά που δεν είπε στο τέλος κανένα "Χάρηκα που τα είπαμε. Πότε θα ξαναβγούμε;". Φαντάζομαι να μιλάει με κάποιον στο τσατ για ώρα, να της λέει "Τι κάνεις τώρα;" και αυτή να απαντάει ότι έχει βγει έξω για καφέ.

Ένα άλλο θέμα της βραδιάς ήταν αυτό με το check-in. Θα κάνουμε; Ποιος θα το κάνει; Με ποια σειρά θα μπουν τα ονόματα; Πότε να το κάνουμε για να το δουν περισσότεροι; Τι θα γράψουμε από δίπλα; Πώς θα μαζέψουμε πιο πολλά λάικς; Οκ, προφανώς δεν έγιναν στα αλήθεια αυτές οι ερωτήσεις εκτός από τις δύο πρώτες. Αλλά ακόμα και αυτές μου αρκούν. Γιατί να κάνει κάποιος τσεκ ιν επειδή βγήκε για καφέ; Ποιος ο λόγος; Έχει την ανάγκη να δείξει ότι περνάει ωραία; (ακόμα κι αν πέρασε τελικά όλη την ώρα με το κινητό) Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο αλλά ούτε πιστεύω ότι γίνεται γι' αυτό. Τι είναι; Μόδα; Μάλλον. Τελικά έγινε το τσεκ ιν αλλά χωρίς εμένα μέσα γιατί δεν τους έχω φίλους στο φέισμπουκ. :) Εδώ να αναφέρω ότι παλιότερα είχα κάνει αυτό το πολλ αλλά μάλλον ήταν συγκεκριμένο το δείγμα ανθρώπων που ψήφισε.

Και πάμε στις φωτογραφίες. Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες. Οι φυσικές φωτογραφίες. Όταν δεν ξέρεις ότι σε βγάζουν. Με χαμόγελο από γέλιο και όχι με χαμόγελο στημένο. Αυτές που δείχνουν πώς περνάς στα αλήθεια και όταν τις κοιτάς σε κάνουν να θυμάσαι τις στιγμές. Καταλαβαίνω και τις άλλες βέβαια. Μπορεί να έχεις ανασφάλειες και να θέλεις να βγεις όμορφη (μάλλον πλαστική), μπορεί να θέλεις να την κορνιζώσεις (πάλι θα προτιμούσα μια φυσική εγώ), μπορεί άλλος λόγος. Δεν ξέρω. Την Τρίτη όμως άκουσα την παρακάτω πρόταση κατά λέξη. "Να βγάλουμε και φωτογραφίες να τις ανεβάσουμε στο Facebook". Όχι να βγούμε φωτογραφίες για να σε έχω να σε βλέπω και μετά ίσως βάλω καμιά ως φώτο προφίλ ή ως εξώφυλλο. Να βγούμε φωτογραφίες για να μαζέψουμε likes και να δείξουμε ότι διασκεδάζουμε (μάλλον, πάλι δεν ξέρω). Τελικά βγήκαν και οι φωτογραφίες, με εμένα πάλι εκτός, και ανέβηκαν και επί τόπου. Ακολούθησε ένα σκηνικό που από τη μία με ξενέρωνε και από την άλλη με διασκέδαζε. Είχαν όλοι τα κινητά τους και ήταν στο φεισμπουκ για να δουν τα σχόλια και τα likes. Ήταν δίπλα στο ίδιο τραπέζι και μιλούσαν μέσω φέισμπουκ.

Και αυτή ήταν η βραδιά. Βγήκαν έξω, μίλησαν στο φέισμπουκ με άλλα άτομα που ήταν σπίτια τους ή ποιος ξέρει; μπορεί να ήταν κι αυτοί για καφέ, μίλησαν λίγο μεταξύ τους, βγάλανε φωτογραφίες και τις ανέβασαν στο φέισμπουκ (Υay!) μέχρι που γύρισαν σπίτια τους. Αυτή ήταν η διασκέδαση τους γιατί όντως διασκέδασαν. Φαινόταν. Ίσως μόνο η Α. να μην κατάλαβε και πολλά αλλά οκ. Κι εγώ παρότι δεν ταίριαζα, αν εξαιρέσουμε ένα σημείο πέρασα πολύ καλά. Αφενός γιατί ήμουν με ένα άτομο που υπερλατρεύω και ένα που περνάω καλά και αφετέρου για όλα αυτά που σκεφτόμουν από μέσα μου καθώς έβλεπα τους υπόλοιπους.

Έτσι θα 'πρεπε να 'ναι παντού.

Φεύγουμε τελείως από προχθές αλλά μένουμε στο θέμα διασκέδαση. Ή να το γράψω στο επόμενο ποστ. Έτσι θα κάνω.

Άλλο ένα ουσιώδες ποστ

Πάντα κοιμάμαι μπρούμυτα και συνήθως έχω το ένα χέρι κάτω από το μαξιλάρι. Υπάρχουν κάποιες μέρες όμως που απλά δεν μπορείς να κοιμηθείς. Δεν σε πιάνει ύπνος με τίποτα.

και αρχίζεις να προσπαθείς όλες τις πιθανές και απίθανες στάσεις και θέσεις μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Αλλά φυσικά πάλι δεν καταφέρνεις κάτι, γι' αυτό εγώ λέω πάντα στον εαυτό μου εκείνες τις ώρες: "Ποιον κοροϊδεύεις ρε Γιώτα; Αφού δεν πρόκειται να σε πάρει ο ύπνος ανάσκελα. Μόνο μπρούμυτα κοιμάσαι και μάλιστα η αρχή του ύπνου γίνεται πάντα από την αριστερή πλευρά." και έτσι λύνεται το πρόβλημα αϋπνίας.

Χθες βέβαια κάτι τέτοιο δεν συνέβη καθώς έπεσα για ύπνο στις τρεις και τελικά κοιμήθηκα στις εφτά.

Αστείο

Θυμάμαι μικρή έβλεπα ένα επεισόδιο του Dexter. Όχι του serial killer που όλοι αγαπάμε. Του Dexter με το εργαστήριο. Σε εκείνο το επεισόδιο η μαμά του Dexter είχε φωνάξει έναν κλόουν γιατί είχε γενέθλια η αδερφή του Dexter αν θυμάμαι καλά. Αυτός ο κλόουν έλεγε συνεχώς ένα αστείο και γελούσαν όλοι εκτός από τον Dexter. Το αστείο που έλεγε ήταν το εξής:
-Γιατί το 6 φοβάται το 7;
-Γιατί το 7 έφαγε το 9.

Χωρίς να καταλαβαίνω το αστείο το επαναλάμβανα και νόμιζα πως δεν υπήρχε αστείο μιας και το Dexter's Laboratory στηριζόταν στο πόσο χαζούς και ενοχλητικούς θεωρούσε όλους τους υπόλοιπους ο μικρός επιστήμονας Dexter, συμπεριλαμβανομένου του κλόουν και της αδερφής του που είχε και το πάρτι.

Τελικά, πέρυσι νομίζω, κατάλαβα το αστείο. Το θέμα είναι πως δεν μεταφράζεται και αυτοί που έκαναν την μεταγλώττιση προτίμησαν να βάλουν κάτι που δεν βγάζει νόημα παρά να βάλουν κάποιο άλλο δικό τους αστείο.

-Why is 6 afraid of 7?
-Because 7,8,9.

(Seven ate nine.)

Bot

Το blog μου έχει τόσες λίγες επισκέψεις που πλέον bots προσφέρονται να με βοηθήσουν.

Χιούμορ

Ο παρακάτω διάλογος συμβαίνει πολύ συχνά.


- Για μένα το καλύτερο χιούμορ είναι το βρετανικό.
- Το βρετανικό είναι χάλια.
- Το βρετανικό χιούμορ είναι καμένο.
- Όχι, είναι από τα χειρότερα. Είναι κρύοι.
- Τι έχεις δει από βρετανικό χιούμορ και δεν σ' άρεσε;
- (...)
- Έχεις δει I.T. Crowd και δεν σου άρεσε;
- Όχι.
- Έχεις δει Black Books; Έχεις δει Misfits;
- Όχι.
- Έχεις δει Office, Extras;
- Όχι.
- Έχεις δει Shawn of the Dead, Hot Fuzz; Spaced;
- Όχι.
- Έχεις δει τίποτα από Dylan Moran, Simon Pegg, Ricky Gervais, Jimmy Carr, Eddie Izzard;
- Όχι.
- Έχεις δει Coupling; Doctor Who;
- Όχι.
- Έχεις δει Mr. Bean.
- Ναι.
- Δεν σου αρέσει;
- Μου αρέσει.


* Όταν ρωτάω και για το Brainiac τους αρέσει κι αυτό ενώ με το Top Gear υπάρχουν διάφορες απόψεις.
** Από τους Άγγλους stand-up κωμικούς που ανέφερα οι περισσότεροι έχουν δικό τους χιούμορ ή έχουν μια μίξη αμερικάνικου και αγγλικού γι' αυτό και είναι τόσο πετυχημένοι.
*** Από την άλλη ο Dylan Moran είναι Ιρλανδός αλλά το χιούμορ του είναι σίγουρα βρετανικό.

3

είναι πλέον τα εγγεγραμμένα μέλη στο blog.

30

+2 αναρτήσεις έκανα αυτόν τον μήνα.

Στεναχωριέμαι

γιατί είμαι κορίτσι και δεν συμμετέχετε στο μουσικό αφιέρωμα. Όσο να 'ναι περίμενα από εσένα Ελένη να προτείνεις Gogol Bordelo στο ακορντεόν κυρίως και από εσένα Γιάννη το Orion στο μπάσο.

Σχόλια

Είχα ξεχάσει να τα ανοίξω για ανώνυμους. Όχι ότι διαβάζει κανείς.

Άχρηστες πληροφορίες

Απορώ πώς και δεν είχα κάνει τόσο καιρό αυτό το ποστ. Ήταν το πρώτο που έπρεπε να κάνω.

Κάθε χρόνο 7 άτομα πεθαίνουν παίζοντας Twister. 

Στο χωριό Ιγκινάου της Ταϊλάνδης έχουν για μεζέ τον λοβό από αυτί ανθρώπου. 

Το 1733 στην Αγγλία ένας άντρας καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή μίλησε στον βασιλιά χωρίς να υποκλιθεί. 

Η καρδιά του βατράχου βρίσκεται στο κεφάλι του. 

Τα νύχια μιας γυναίκας μεγαλώνουν δύο φορές πιο γρήγορα από αυτά του άντρα. 

Η πρώτη στολή του Spiderman ήταν πράσινη. 

Ο εθνικός ύμνος των νησιών του Σολομώντα είναι το YMCA. 

Οι θηλυκές χήνες είναι κουφές.

Διαδώστε τα.