Μυστικά

Και τον ρώτησε ποιος είναι ο μεγαλύτερος του φόβος. Αυτός δεν απάντησε αμέσως παρότι ήξερε. Το να παραμιλήσει στον ύπνο του ήταν ο μεγαλύτερος του φόβος. Το να πει όλα του τα μυστικά, τις πιο αποτρόπαιες σκέψεις του, τις πιο φρικτές ιδέες που έχει, πράγματα που ντρέπεται να παραδεχτεί ο ίδιος, τα κρύβει από τον εαυτό του και να τα πει άθελα του ενώ κοιμάται. Τελικά απάντησε η μοναξιά.

Είσαι γαμάτος. Ή μήπως εγώ είμαι;

αληθινός διάλογος 

-Μου αρέσουν τα άτομα που σκέφτονται έτσι λίγο πιο περίπλοκα. Πιο επιλεκτικά. Κάνουν δοκιμές.
-Με κοροϊδεύεις;
-Καθόλου. Ίσα ίσα κι εγώ είμαι έτσι σε πολλά πράγματα.
-Α δηλαδή μου κάνεις κοπλιμέντο για να θαυμάσεις τελικά τον εαυτό σου.

Καταλάβατε; Όταν βρίσκουμε κάτι κοινό σε κάποιον και χαιρόμαστε και τον συμπαθούμε ένα κλικ περισσότερο τελικά απλά συμπαθούμε τον εαυτό μας για το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Ασυναίσθητα προφανώς.

Αυτή ήταν η πρώτη μου φιλοσοφία. 12/10/13 ώρα 00:53

Διασκέδαση (δεύτερο μέρος)

Κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει είναι ότι πολλοί νέοι δεν διασκεδάζουν όταν πάνε "εκεί που πας για να διασκεδάσεις". Προσπαθούν όμως. Το εκβιάζουν. Πηγαίνουν στα clubs φορώντας τα καλά τους ρούχα (τα ρούχα φοράνε αυτούς πιο συχνά) και κάθονται. Κάποιοι δεν χορεύουν γιατί δεν τους βγαίνει, κάποιοι γιατί ντρέπονται και κάποιοι απλά προσποιούνται ότι χορεύουν. Τους πρώτους τους καταλαβαίνω. Στον καθένα βγαίνει ο χορός από μέσα του με άλλον τρόπο. Σε εμένα για παράδειγμα βγαίνει με αυτό και με αυτό. Το να χορέψω με την Rihanna ή όποια άλλη θεωρείται χορευτική δεν θα βγει από μέσα μου. Θα είναι προσποιητό όπως είναι προσποιητό όταν αυτή που ακούει Rihanna κάνει headbanging σε ένα metal κομμάτι. Κάτι τέτοιο δεν θέλω να το κάνω εγώ. Αυτούς που προσποιούνται τους λυπάμαι. Γι' αυτούς που ντρέπονται στεναχωριέμαι.
Το θέμα είναι γιατί πηγαίνουν αν δεν τους διασκεδάζει; Μία απάντηση είναι για την παρέα αλλά και με αυτό δεν συμφωνώ απόλυτα. Δεν θα περάσεις καλά οπουδήποτε αν η παρέα είναι καλή. Στο κλαμπ, στον κινηματογράφο, στη συναυλία δεν εξαρτάται το πώς πέρασες από την παρέα γιατί ουσιαστικά δεν μιλάς και πολύ. Είτε θα χορεύεις, είτε θα βλέπεις την ταινία, είτε θα βλέπεις το συγκρότημα και θα τραγουδάς. Με την παρέα θα περάσεις καλά σε ένα σπίτι, σε μία καφετέρια, σε ένα παγκάκι κ.α. Μια δεύτερη απάντηση στο γιατί πηγαίνουν είναι για να γνωρίσουν κάποιον αλλά δεν θα το αναλύσω αυτό.

Άλλο μέρος είναι οι συναυλίες. Εκεί υπάρχουν οι καθιστοί και οι όρθιοι. Στους όρθιους πάλι οι περισσότεροι προσποιούνται. Μπορεί να διασκεδάζουν ακουστικά αλλά δεν διασκεδάζουν στα αλήθεια με ένα ψεύτικο χοροπηδητό και ένα παλαμάκι. Το κάνουν απλά επειδή το κάνουν και οι υπόλοιποι. Δεν πάνε όμως στους καθιστούς. Στην επόμενη συναυλία θα είναι πάλι στους όρθιους και μπορεί και να παραπονεθούν για κάποιον που χτυπιέται έντονα. Εδώ βέβαια υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο. Η τιμή του εισιτηρίου που δεν είναι παντού ίδια και το πού θα θέλει η υπόλοιπη παρέα. Αλλά και πάλι γιατί εκβιάζεις τις κινήσεις σου όταν σηκώνεις το χέρι ψηλά; Αν τη νιώθεις τη μουσική με κλειστά τα μάτια και κάτω το κεφάλι απλά κάτσε έτσι και απόλαυσε την. Μη προσπαθείς να διασκεδάσεις με τρόπο που δε σου βγαίνει απλά επειδή βλέπεις ότι άλλοι όντως διασκεδάζουν έτσι. Και φυσικά προς Θεού, μη βγάζεις βίντεο.

Σκεφτόμουν να γράψω περισσότερα, γι' αυτό και έσπασε στα δύο το ποστ αλλά τελικά θα μείνω σε αυτά. Δεν είναι ότι θα απογοητεύσω και κανέναν. Λολ.

Διασκέδαση (ένα ποστ διαφορετικό από τα άλλα)

Το σημερινό ποστ θα είναι διαφορετικό από τα άλλα. Θα ξεπεράσει κατά πολύ τον μέσο όρο των πέντε σειρών. Θα γράψω για πολλά και θα γράψω χωρίς συνοχή γιατί θα το γράφω όπως το σκέφτομαι.

Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά που αναφέρω κάτι από τη ζωή μου έτσι συγκεκριμένα. Μπορεί και να το ξανάκανα. Δεν θυμάμαι. Δεν το κάνω γιατί όσο κι αν μου αρέσει να τα λέω και μου φαίνονται ενδιαφέροντα, δεν έχω καμία όρεξη να διαβάζω άλλα μπλογκς τέτοιου χαρακτήρα (πλην αυτού) και πιστεύω το ίδιο θα ισχύει και για τους άλλους αν και εδώ που τα λέμε υπάρχουν πολλά τέτοια μπλογκς με 700 μέλη και 200 σχόλια ανά ποστ.

Τις προάλλες λοιπόν μέσω δύο ατόμων που έχω συχνές επαφές, βγήκα για καφέ με κάποια παιδιά για πρώτη φορά. Τους ήξερα όλους από το λύκειο αλλά τίποτα παραπάνω. Για κάποιους δεν ήξερα και το όνομά τους. Γενικά όμως δεν είμαι άτομο που συγκρατεί ονόματα. Από την άλλη θυμάμαι πρόσωπα όπως είπα και εδώ.

Αυτό που παρατήρησα είναι το πόσο εκτός ήμουν από άποψη κουλτούρας. Το πρώτο πράγμα που έκαναν μόλις ήρθαν, ήταν να συνδεθούν στο WiFi. Τον κωδικό τον ήξεραν ήδη! Ειδικά ένα άτομο, η Α., πέρασε όλη τη βραδιά, σοβαρά όλη τη βραδιά χωρίς να υπερβάλλω, με το κινητό στο χέρι. Το πιο τραγικό στην όλη εικόνα ήταν το πόσο κοντά το είχε στο πρόσωπο της. Σε ένα σημείο μόνο, στο τέλος, το άφησε κι εγώ τρόμαξα, λέω χάλασε; τέλειωσε η μπαταρία; τι έγινε; και πριν προλάβω να καταλάβω το ξαναέπιασε. Μάλιστα ακόμη και όταν φύγαμε και περπατούσαμε, ήταν πάλι με το κινητό ακόμη και χωρίς WiFi. Δηλαδή αυτό το κορίτσι είπε ότι θα βγει έξω για καφέ, ντύθηκε στολίστηκε (γιατί όντως ντύθηκε και στολίστηκε) για να κάθεται τελικά σε ένα σκαμπό χαζεύοντας στο facebook. Πάλι καλά που δεν είπε στο τέλος κανένα "Χάρηκα που τα είπαμε. Πότε θα ξαναβγούμε;". Φαντάζομαι να μιλάει με κάποιον στο τσατ για ώρα, να της λέει "Τι κάνεις τώρα;" και αυτή να απαντάει ότι έχει βγει έξω για καφέ.

Ένα άλλο θέμα της βραδιάς ήταν αυτό με το check-in. Θα κάνουμε; Ποιος θα το κάνει; Με ποια σειρά θα μπουν τα ονόματα; Πότε να το κάνουμε για να το δουν περισσότεροι; Τι θα γράψουμε από δίπλα; Πώς θα μαζέψουμε πιο πολλά λάικς; Οκ, προφανώς δεν έγιναν στα αλήθεια αυτές οι ερωτήσεις εκτός από τις δύο πρώτες. Αλλά ακόμα και αυτές μου αρκούν. Γιατί να κάνει κάποιος τσεκ ιν επειδή βγήκε για καφέ; Ποιος ο λόγος; Έχει την ανάγκη να δείξει ότι περνάει ωραία; (ακόμα κι αν πέρασε τελικά όλη την ώρα με το κινητό) Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο αλλά ούτε πιστεύω ότι γίνεται γι' αυτό. Τι είναι; Μόδα; Μάλλον. Τελικά έγινε το τσεκ ιν αλλά χωρίς εμένα μέσα γιατί δεν τους έχω φίλους στο φέισμπουκ. :) Εδώ να αναφέρω ότι παλιότερα είχα κάνει αυτό το πολλ αλλά μάλλον ήταν συγκεκριμένο το δείγμα ανθρώπων που ψήφισε.

Και πάμε στις φωτογραφίες. Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες. Οι φυσικές φωτογραφίες. Όταν δεν ξέρεις ότι σε βγάζουν. Με χαμόγελο από γέλιο και όχι με χαμόγελο στημένο. Αυτές που δείχνουν πώς περνάς στα αλήθεια και όταν τις κοιτάς σε κάνουν να θυμάσαι τις στιγμές. Καταλαβαίνω και τις άλλες βέβαια. Μπορεί να έχεις ανασφάλειες και να θέλεις να βγεις όμορφη (μάλλον πλαστική), μπορεί να θέλεις να την κορνιζώσεις (πάλι θα προτιμούσα μια φυσική εγώ), μπορεί άλλος λόγος. Δεν ξέρω. Την Τρίτη όμως άκουσα την παρακάτω πρόταση κατά λέξη. "Να βγάλουμε και φωτογραφίες να τις ανεβάσουμε στο Facebook". Όχι να βγούμε φωτογραφίες για να σε έχω να σε βλέπω και μετά ίσως βάλω καμιά ως φώτο προφίλ ή ως εξώφυλλο. Να βγούμε φωτογραφίες για να μαζέψουμε likes και να δείξουμε ότι διασκεδάζουμε (μάλλον, πάλι δεν ξέρω). Τελικά βγήκαν και οι φωτογραφίες, με εμένα πάλι εκτός, και ανέβηκαν και επί τόπου. Ακολούθησε ένα σκηνικό που από τη μία με ξενέρωνε και από την άλλη με διασκέδαζε. Είχαν όλοι τα κινητά τους και ήταν στο φεισμπουκ για να δουν τα σχόλια και τα likes. Ήταν δίπλα στο ίδιο τραπέζι και μιλούσαν μέσω φέισμπουκ.

Και αυτή ήταν η βραδιά. Βγήκαν έξω, μίλησαν στο φέισμπουκ με άλλα άτομα που ήταν σπίτια τους ή ποιος ξέρει; μπορεί να ήταν κι αυτοί για καφέ, μίλησαν λίγο μεταξύ τους, βγάλανε φωτογραφίες και τις ανέβασαν στο φέισμπουκ (Υay!) μέχρι που γύρισαν σπίτια τους. Αυτή ήταν η διασκέδαση τους γιατί όντως διασκέδασαν. Φαινόταν. Ίσως μόνο η Α. να μην κατάλαβε και πολλά αλλά οκ. Κι εγώ παρότι δεν ταίριαζα, αν εξαιρέσουμε ένα σημείο πέρασα πολύ καλά. Αφενός γιατί ήμουν με ένα άτομο που υπερλατρεύω και ένα που περνάω καλά και αφετέρου για όλα αυτά που σκεφτόμουν από μέσα μου καθώς έβλεπα τους υπόλοιπους.

Έτσι θα 'πρεπε να 'ναι παντού.

Φεύγουμε τελείως από προχθές αλλά μένουμε στο θέμα διασκέδαση. Ή να το γράψω στο επόμενο ποστ. Έτσι θα κάνω.

Ανασφάλειες (ξανά)

Πάντως θα ήταν πολύ πιο ωραία αν έβλεπες τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια της γιαγιάς σου.

Ανασφάλειες

Σε ξέρω από το Facebook

Βλέπω πρόσωπα στον δρόμο που κάτι μου θυμίζουν. Προσπαθώ να θυμηθώ από που τους ξέρω και καταλήγω ότι τους ξέρω από το Facebook. Δεν τους έχω μιλήσει ποτέ, δεν τους έχω φίλους, απλά έχω δει το πρόσωπό τους στο timeline μου σε φωτογραφίες φίλων μου. Κι όλα αυτά εγώ που έχω στο facebook 13 φίλους και δεν κάθομαι να κοιτάω ξένα προφίλ. Σκεφτείτε άλλους που έχουν πάνω από 500 φίλους, κοιτάνε κάθε φωτογραφία, κάνουν στόκινγκ σε κάθε γκόμενα κλπ.

Άλλο ένα ουσιώδες ποστ

Πάντα κοιμάμαι μπρούμυτα και συνήθως έχω το ένα χέρι κάτω από το μαξιλάρι. Υπάρχουν κάποιες μέρες όμως που απλά δεν μπορείς να κοιμηθείς. Δεν σε πιάνει ύπνος με τίποτα.

και αρχίζεις να προσπαθείς όλες τις πιθανές και απίθανες στάσεις και θέσεις μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Αλλά φυσικά πάλι δεν καταφέρνεις κάτι, γι' αυτό εγώ λέω πάντα στον εαυτό μου εκείνες τις ώρες: "Ποιον κοροϊδεύεις ρε Γιώτα; Αφού δεν πρόκειται να σε πάρει ο ύπνος ανάσκελα. Μόνο μπρούμυτα κοιμάσαι και μάλιστα η αρχή του ύπνου γίνεται πάντα από την αριστερή πλευρά." και έτσι λύνεται το πρόβλημα αϋπνίας.

Χθες βέβαια κάτι τέτοιο δεν συνέβη καθώς έπεσα για ύπνο στις τρεις και τελικά κοιμήθηκα στις εφτά.

Απορία

Σήμερα μου γεννήθηκε η εξής απορία. Πώς γίνεται οι φασίστες να έχουν σαν κύριο λόγο για το μίσος στους Τούρκους το ότι μας έσφαξαν πριν κάποια χρόνια και παρ' όλα αυτά να πηγαίνουν τους Γερμανούς που έκαναν το ίδιο και πιο πρόσφατα. Αν κάποιος φασίστας διαβάζει το μπλογκ μου να μου λύσει την απορία να σταματήσει να το διαβάζει.

Έτσι κι αλλιώς την απορία μου την έλυσε ένας φίλος: Οι φασίστες είναι πανηλίθιοι.

Στις ταινίες

πάντα όταν αναφέρονται σε ένα θέμα που έχει να κάνει με την θρησκεία, κάποια στιγμή κάποιος θα πετάξει, με εκδικητικό πιο συχνά τρόπο, μια φράση από τη βίβλο και μάλιστα θα πει και ποιος το είπε, ποιανού επιστολή είναι κλπ. λες και την έχει αποστηθίσει όλη άσχετα με το πόσο κοντά είναι στον Θεό. Εγώ οι μόνες ατάκες που μπορώ να πω έτσι εύκολα είναι από το Κωνσταντίνου και Ελένης.

Πονάνε τα μάτια μου

Νομίζω ότι χρυσαύγουλα και χριστιανοταλιμπάν είναι σε μυστικό διαγωνισμό για το ποιος είναι πιο ανορθόγραφος. Τα ρεκόρ συνεχώς καταρρίπτονται.

Emoticons

Είμαι κορίτσι γι' αυτό χρησιμοποιώ συνέχεια emoticons (θα τα έλεγα smileys/smilies αλλά εκφράζουν περισσότερα συναισθήματα). Στο Facebook όμως δεν μ' αρέσουν. Έχουν μια θλίψη.

Είτε λυπάμαι, είτε βγάζω τη γλώσσα έξω, είτε εκπλήσσομαι, είτε στραβώνω το στόμα μου, έχω την ίδια έκφραση.

Θρίλερ

Πάντα είχα απορία πως μπορούν και παίζουν παιδιά σε κάποιες σκηνές από θρίλερ. Τι είδους εφιάλτες θα έχουν μετά;

σκηνή από το Dexter

σκηνή από το Dexter

σκηνή από το Dexter

σκηνή από το Shutter Island

Η τελευταία εικόνα είναι και η αφορμή αυτού του ποστ. Δεν μπόρεσα να βρω μια καλύτερη φωτογραφία ή ολόκληρη την σκηνή αλλά είναι σοκαριστική. Σε μια στιγμή το κορίτσι είναι και κάτω από το νερό με ανοιχτά τα μάτια υποδύοντας το νεκρό.

Υπάρχουν

γονείς που θεωρούν χαριτωμένο να βγάλουν στο παιδί τους όνομα που να είναι ίδιο με το επίθετο π.χ. Βρεττός Βρεττάκος, Παρασκευάς Παρασκευάς κ.α

και υπάρχουν κορίτσια που προτιμούν το Τασούλα από το Αναστασία.

Δεν νοείται

Αργεντινός που δεν είχε κάποτε στη ζωή του μακρύ μαλλί.

Λεσβίες

Το 99% είναι άσχημες, αγόρια.

Δίδυμα

Όλα τα αγόρια που έχω γνωρίσει είναι ήσυχα και δεν μιλάνε σχεδόν καθόλου.

Πατάτες

Μπορείς να τις κάνεις στρόγγυλες στο τηγάνι και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις κάνεις στην φριτέζα και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις ξεροψήσεις στον φούρνο και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις κάνεις λεμονάτες στον φούρνο και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις κάνεις στην σόμπα ή στο τζάκι με αλουμινόχαρτο και μετά βούτυρο, αλάτι, πιπέρι και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις κάνεις πατατάκης και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις κάνεις με την φλούδα και θα είναι τέλειες.
Μπορείς να τις κάνεις πατατοκεφτέδες.
Μπορείς να τις κάνεις πουρέ.
Μπορείς να τις κάνεις στη χόβολη.
Μπορείς να τις κάνεις πιροσκί.
Μπορείς να τις κάνεις ογκρατέν.
Μπορείς να τις κάνεις πατατοσαλάτα και πάλι θα είναι τέλειες.
Αλλά όχι γιαχνί ρε μάνα. Την αχρηστεύεις έτσι την πατάτα. Δεν το καταλαβαίνεις; Δεν λέω κι έτσι τρώγεται αλλά στις άλλες συνταγές παίρνει 10 ενώ σε αυτήν 5.

Θεσσαλονίκη

Τις ομορφιές σε κάθε τόπο τις βλέπουν μόνο οι τουρίστες. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πόσο πανέμορφη είναι η νέα παραλία και δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Εξομολόγηση

Μερικές φορές όταν κατεβαίνω τις σκάλες σε μια πολυκατοικία, χαιρετάω τις πόρτες. Αν κάποιος κοιτάει  από το ματάκι θα φρικάρει. Αν πάλι δεν κοιτάει κανείς, δεν έγινε και τίποτα.

Πίτσα

Σκεφτείτε την χειρότερη πίτσα που έχετε φάει. Δεν είναι πάλι πεντανόστιμη;