Falling in Love

- Online dating does not work. What'd you go on, like, Match.com? - Yeah. - That's the worst. 
- Yeah, well, the problem is they match you up based on, like, shared background and common interests, you know, so you're like, oh, it's great, we have so many common interests, and it turns out, people don't really connect based on common interest. 
- Exactly. 
- And what does? 
- Chemistry. 
- Yep. 
- Yeah, the problem, these sites all do the same thing. It's, like, superficial bullshit they match you up on, okay? And then it creates, like, an illusion of compatibility, right? Then you just rush into a relationship and then, duh! Turns out we don't like each other. Like, when the people finally meet each other, they hate each other. 
- 'Cause opposites attract. 
- Yes. 
- 'Cause, like, how many couples do you know, right, and they're-- They're doing so great and one of them is like, "Well, I never thought I would be with somebody like this." Or, like, "I never thought I would date a Republican." Whatever. 
- So what do I-- What do I do? Just find somebody with opposite interests? 
- No, that doesn’t work either.
- Well, what do you do, then? I mean, how do you-- How do you find love? 
- You know, you'll be in the store, maybe you're, like, checking the price of onions or something, and you just look up and there he is, and then your eyes meet and it just works, 'cause it's just how it works. 
- Yeah, that's it. 
- Okay, well, how am I supposed to make that happen?  
- You can't. Not by looking for it. That's why they call it falling in love. You can't fall on purpose. See, I used to be an actor and I took a class in falling, trying to make it look like I fell. Well, I was still trying and I-- I must have fallen over about a thousand times trying to-- trying to make it look like it was an accident and I couldn't do it.So, um... I-- I quit being an actor.
- Well, that's not any help. I mean, what-- What is a person supposed to do? 
- Well, you just accept.. Just accept the fact that love is rare and it probably won't happen to you, ever. 
- Is that what-- Is that what you do? You just accept it? 
- No. No, I-- I walk around brokenhearted. And I get-- I get drunk and-- I mean, I hate being alone. And... And someday it'll kill me.

Emma Elizabeth Tilman

Ας δεχτούμε, για να βρεθούμε κάπως στη μέση κυνικοί και ρομαντικοί, αυτοί που ξέρουν και αυτοί που ελπίζουν, ρεαλιστές και αισθηματίες, τέτοια δίπολα δηλαδή, αυτά που φτιάχνουν τα πιο δυσβάσταχτα continuums, πως τα πιο ωραία πράγματα φτιάχτηκαν όσο διήρκεσε ο έρωτας. Και μάλλον βιάστηκαν να φτιαχτούν, γιατί ο έρωτας δεν κρατάει πολύ. Αρχίζει να ξεφτίζει από τα στριφώματα τη στιγμή που σταματάς να αναρωτιέσαι, και αρχίζεις να έχεις δεδομένα, να έχεις πράγματα που “έχουν πάρει μια σειρά”. Έχεις βέβαια κάποιον καιρό μέχρι να φτάσεις να μαζεύεις κλωστές, και εκεί στριμώχνονται όλα: τα βιβλία που διαβάζεις και τα τραγούδια που ακούς και είναι γραμμένα, ασφαλώς, για κάποιον που δεν ξέρεις αλλά μοιάζει εντυπωσιακά με αυτόν που ξέρεις και παραξέρεις, κάτι ποιήματα με πρώην εξεζητημένες λέξεις, κάτι ταινίες τόσο θρασείες που κάνουν σαγόνια να τρέμουν, όλα αυτά στριμώχνονται στο διάστημα εκείνο που αναρωτιέσαι, που όλο το σώμα συρρικνώνεται σε εκείνο το κουβάρι στο στομάχι, που δεν χτυπάει το τηλέεεεεφωνο, που δεν περνάει η ώρα, που περνάει γρήγορα η ώρα, που είσαι εκεί που πρέπει χωρίς να θέλεις να είσαι κάπου αλλού. Μικρό διάστημα. Αλλά τα χωράει όλα, ακόμα και την απώλεια – και τότε, όταν χάνεις, τότε να δεις τι φτιάχνεται. Που μάλλον ξέρεις – τέλος πάντων.

Ο Josh Tillman βρίσκεται ακριβώς σε εκείνο το χρονικό σημείο της ζωής του που ανεβαίνει “εκεί πάνω” και τραγουδάει για μία μόνο γυναίκα, που (μέχρι και εγώ το πιστεύω), ακόμα και αν ένα ολόκληρο στάδιο τραγουδούσε ακαπέλα τους στίχους του, εκείνος θα έψαχνε να δει αν αυτό που παίζει της αρέσει. Η Emma Elizabeth Carr είναι το κορίτσι στην πρώτη σειρά που διάβασε πρώτη τους στίχους και άκουσε πρώτη το κομμάτι – τώρα το ίδιο κομμάτι παίζει με ανθρώπους από κάτω, με την ιδιωτικότητα χαμένη και με την ίδια να το έχει ακούσει ακόμα ένα εκατομμύριο φορές, και όμως τίποτα μπανάλ δεν τής χαλάει το συνωμοτικό, μη σου πω και το αιώνιο, που ζήστηκε. Η Emma είναι φωτογράφος – όλες της οι φωτογραφίες είναι καλές με έναν νοσηρό americana τρόπο, αλλά βρίσκεται σε εκείνο το χρονικό σημείο της ζωής της που δεν έχει ικανοποιητική απάντηση στην ερώτηση γιατί να φωτογραφίζει κάποιον άλλον πλην του Josh. Ο Josh είναι ο άντρας που τής ποζάρει επειδή και ο ίδιος ξέρει ότι τι υπάρχει πιο άξιο να απαθανατιστεί από τους δυο τους; Τίποτα.

Βρισκόμαστε δηλαδή σε αυτό το κλάσμα χρόνου όπου ο έρωτας διαιρεί το continuum σε δύο ίσα μέρη, όπου ο έρωτας είναι στο σημείο μηδέν που όλα είναι σαν έκρηξη, κλάσμα τόσο δυνατό που μπορεί να απελευθερώσει ενέργεια επικίνδυνη. Κλάσμα που είναι τέχνη από μόνο του.

Ο Father John Misty έχει μια γυναίκα που είναι όλα, αυτή που μιλάει ώρες στο τηλέφωνο τα βράδια και αυτή που φαντασιώνεται ως dominatrix. O Father John Misty έγραψε το Chateau Lobby για τη γυναίκα του, που τρώει ψωμί με βούτυρο όπως οι βασίλισσες τρώνε στρουθοκάμηλο και πίνουν κρασί από φίδι για να της κάνει χωρίς καμιά αχρείαστη ποιητικότητα την πιο σκληρή εξομολόγηση: οι άνθρωποι είναι βαρετοί, αλλά εσύ είσαι κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό γαμώτο, ας το ρισκάρουμε – κανέναν δεν έχω βρει που να μισούμε τα ίδια πράγματα από τότε που μπορώ να θυμηθώ, πάρε το επώνυμό μου.

O Josh και η Emma γνωρίστηκαν έξω από ένα μπακάλικο και όλα πήγαν πρίμα: δεν είχε κανείς κάποιο άλλο αγόρι ή κάποιο άλλο κορίτσι απών και παρών να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια τους, δεν είχε κανείς μισολυμένους κόμπους που είναι άλυτοι, και όλα κύλησαν σαν φοιτητικό καλοκαίρι – σαν spring break, μια που είμαστε στο Los Angeles. Λίγες βόλτες, λίγο Chateau Marmont, λίγα μανιτάρια, λίγη μουσική, λίγες πολαρόιντ, και πολύ, πάρα πολύ, ορατό ακόμα και για τους δημοσιογράφους που κοιτάνε αλλού όταν ο ένας δεν μπορεί να τραβήξει τα χέρια του από τον άλλον, αλαζονικό πλεόνασμα πόθου από αυτό που στις τραγωδίες πιάνει και λίγο ύβρι. Το άλμπουμ I love you, honeybear είναι η εξομολόγηση ενός έκπληκτου ανθρώπου που ανακαλύπτει πως δεν του ήταν αδύνατο να αδειάσει έναν κουβά ναρκισσισμό και να τον ξαναγεμίσει σχεδόν αμέσως με την εμμονή για έναν άλλον άνθρωπο, το σάουντρακ για το σημείο μηδέν που όλα στον έρωτα βαίνουν καλώς και που το σωστό μέρος είναι εκεί που βρίσκεται ο άλλος, πράγμα το οποίο γνωρίζεις με απόλυτη βεβαιότητα.

Στο Lovetheghost, το site της Emma, οι φωτογραφίες του ζευγαριού είναι περίπου ηδονοβλεπτικές: νιώθεις ότι για κάποιον λόγο δεν πρέπει να τις κοιτάς, μάλλον λόγω της εξουθενωτικής οικειότητας που από κεκτημένη ταχύτητα μεταφέρεται και σε όλες τις άσχετες λήψεις. Η θέα μέσα από ένα ταξί που πήραν μαζί, τα μαλλιά της, τραβηγμένα από τον Josh (άρα του δίνει τη μηχανή της), μια πόρτα στο Λονδίνο, μια γέφυρα στο Άμστερνταμ, ένα νεκροταφείο στο Παρίσι και η πιεστική ανάγκη του ενός για τον άλλον να ταξιδεύει παντού. Κάθε πόζα και κάθε κάδρο της έχει την αξία του ότι απαθανατίζει τοπία και σκηνικά καθαγιασμένα από την τρελή αγάπη που συμβαίνει τώρα και η αξία της τέχνης είναι ακριβώς αυτό το Σύγχρονο. Δεν θα είναι το ίδιο όταν γίνουν αναμνήσεις.

Φαντάσου πόσο θα πονάει όλο αυτό μετά.

Οι Tillmans είναι ένα εν κινήσει ενθύμιο του πώς είναι να ερωτεύεσαι τόσο απόλυτα κάποιον που δεν είναι ο εαυτός σου και της σπάνιας στιγμής που συνεντιέσαι με κάποιον πρόθυμο να πάει όπου και εσύ, τόσο μακριά  και τόσο νωχελικά, όσο του επιτρέπει η ελευθερία των λεπτών που δεν είναι στην αγκαλιά σου. Όπως όλοι οι περίπατοι που κάνεις από μπαρ σε μπαρ μιλώντας, γελώντας και καπνίζοντας δεν ξέρουμε πού θα πάει, αλλά ο Father John Misty λέει ότι είναι ικανός να βρει ρομαντισμό ακόμα και μέσα στην ήττα.

ΠΗΓΗ

#followmeto

Εκείνο το ζευγάρι που ταξίδευε στον κόσμο και φωτογραφιζόταν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και όλες οι κοπέλες μετά το αντέγραφαν και το ανέβαζαν στο φέισμπουκ, παντρεύτηκε χθες.

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης yourleo (@yourleo) στις Ιούν 7, 2015, 10:34πμ PDT

LoveStories

Chapter One, Bo

The LoveStories project was initiated by Iman Whitfield (graduate project from Willem de Kooning), and created by Caroline Koning. After researching the online community of the LoveStories brand, this video series came to its existence. The video gives insight into a loving relationship from the point of view of 'the boyfriend'. Little details, stupid things, and charming elements are the things why he's in love with her, even when that means eating kebab, walking into metro gates, and acting out the same film scene every single day.

Credits:

Bo: Bo Maerten
Written and directed by: Caroline Koning
Creative Direction: Iman Whitfield
Director of Photography: Kevin Boitelle
Executive producer: Iman Whitfield
Field producer: Maxime van Namen
Edited by: Caroline Koning, Kevin Boitelle
Colour Grading: Remi Lindenhovius
Voice Over: Matthieu Thierry Antoine Jansen
Recorded at: Edwin Rath / Studio Badabeng
Translated by: Wara Juana Gutierrez Mamani

Special Thanks to:
Fabio de Frel
Tomek Whitfield
Allen Grygierczyk
Hidde Schroder
Jazz Rath

I'm fine with that

You never loved me like i did.

But to be fair, that's something difficult to do.

Sounds from your mouth, are healing my soul.

I'll never find something as beautiful as you.

You'll always be here, haunting my dreams.

You'll always be here, seein' you in the shadows.

You'll always be here, playin' with my mind until the end of the world.

But I'm fine with that.

Κάρμεν

Ο έρωτας, τρελλό πουλί

που δεν το ημέρεψε κανείς,

κι’ άδικα εσύ τον προσκαλείς,

αν τον βολεύει ν’ αρνηθεί.

Μάταια ικετεύουν ή απειλούν,

ο ένας μιλάει, ο άλλος σιωπά,

μα κάποιον άλλο προτιμώ,

μ΄αρέσει κι’ ας μη μου μιλά,

Ο έρωτας, ο έρωτας…

ο έρωτας, τσιγγάνων γιός,

νόμο δε γνώρισε ποτέ.

Δεν μ’ αγαπάς, μα σ΄αγαπώ

κι’ αν σ’ αγαπώ να φυλαχτείς.

Λες, το πουλί έχεις φυλακίσει,

μα αυτό, γοργόφτερο πετά,

ο έρωτας πάει, τον περιμένεις,

πια δεν ελπίζεις κι’ είναι εδώ.

Έρχεται γρήγορα και φεύγει,

πετάει κοντά σου και γυρνά.

Λες, τον κρατάς, μα σου ξεφεύγει,

του ξεφεύγεις , μα σε κρατά!

Ήλιος

Βγαίνει ο ήλιος το πρωί και συ γυμνή πάλι εκεί

ψάχνω κάποια μουσική που ίσως κάπως να σου μοιάζει

ψάχνω κάτι για να βρω μήπως μπορέσω και σου πω

πως η νύχτα δεν περνά όταν μακριά σου σκοτεινιάζει

μα η ανάμνηση αυτή με ξεπερνάει τις νύχτες που έρχεται στο μυαλό

και το φως σου το σκοτάδι σπάει auf wiedersehen my love

στο φεγγάρι μια ρωγμή εγώ εδώ και συ εκεί

έχει νόημα η ζωή όταν στα μάτια σου αρχίζει

έχει νόημα το πρωί που δεν υπάρχει επιστροφή

όταν ο ήλιος έχει βγει και το φεγγάρι δε γυρίζει

μα η ανάμνηση αυτή με ξεπερνάει τις νύχτες που έρχεται στο μυαλό

και το φως σου το σκοτάδι σπάει auf wiedersehen my love

 Δημήτρης Καλαϊτζόπουλους (Los Mujeros)

Η Θάλασσα

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους --

μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,

γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,

ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια

Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα

Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

χίλιοι τὴ χαίρονται -- ἕνας τὴν πληρώνει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Pushing Daisies

-Can I ask you a question? If you loved me...

-Yes?

-And we could never, ever, ever touch, wouldn't you eventually get over it and move on letting someone else have the slightest hope that you might move on to them?

-If I loved you?

-Yeah.

-Then I would love you in any way I could. 

And if we could not touch, 

then I would draw strength from your beauty. 

And if I went blind,

 then I would fill my soul with the sound of your voice 

and the contents of your thoughts 

until the last spark of my love for you 

lit the shabby darkness of my dying mind.

-Eh, forget it.

Big Emotions

Ένα πολύ καλό παράδειγμα για το από πάνω, είναι οι παρακάτω στίχοι.

And now, though you’re not here, I can still feel your hand

And now, though you’re not here, I can still smell your hair

And now, though you’re not here, I can see your eyes

And now, though you’re not here, I can taste the spit

That shines on your lips that you were licking

The first time we kissed

All this thinking

I can’t shut off…my head..

And now, and now, I thin 

k about the insects

And now, I think about the worms

And now, and now, I think about the dirt

And now, I think about the hurt

That you never showed

On the outside

Screamed what controls the pain in the night skies

And I can’t shut off my head…

And now, can not hear, frightened of the sunset

It’s a silent explosion, happening at the end of the world

Everything pulls itself toward the end

And every cloud makes the shape and resembles your face

Oh, I see your face

Don’t need to remember

I can always see your face

Now I surrender

Cause I can’t shut off…my head…

And now, when I look up at the stars

I don’t really see the stars

All I see is the dark

And now I see how everything turns dark

And the light only lasts for a little while

And we’re all light that’s going somewhere

I can still see the light that shines through your hair

Cause I can’t shut off…my head…

And now, that you’re not here, I keep seeing a ghost

Everyone, I see, disappears

Everywhere, I go, I see your ghost

Everywhere I see your face in the crowd

The things we can’t see

We just keep looking (laugh)

The things have died

Somehow just keep living

Cause I can’t shut off….my head…

And now, there’s a soundless sound

And now, there’s a humless hum

And now, there’s an electric raindrop

That fills up this little paper cup

That flows on from now…until forever

Searching for why there’s a God and Heaven

Cause I can’t shut off…my head…

And now, that you’re not here, the seconds are forever

And now, a minute is not a minute

And now, an hour is not an hour

And now, my power has no power

Cause time just destroys, and bells keep ringing

The leaves from the trees

Keep falling and spinning

And I can’t shut off…my head…

And now there’s a wave and shadows moving

And sometimes the sun imitates the moon

The waves, the waves of the dark move in the afternoon

Evening sky overcomes you

So fixed to the dawn

A new day is breaking

And I shut my eyes

The moons is waiting

Cause I can’t shut off…my head…

The Flaming Lips - 7 Skies H3 

I'll follow you to the ends of the Earth!

I'll follow you to the ends of the Earth! Photographer's amazing pictures of girlfriend leading him by the hand around the globe

Some men aren't keen on letting their partners take the lead.

But not Russian photographer Murad Osmann.

While some of his peers hate the thought of just being led around the shops, he was quite happy to let his girlfriend guide him around the world.

Scroll down for video

Wherever I may roam: Russian photographer Murad Osmann has documented his travels as he is guided around the world by his girlfriend

Travel guide: Each image shows Murad's extended hand holding onto his partner's in front of him as she leads him to some of the globe's most exotic locations

Hat's a nice shot: The pair have travelled from Moscow to Hong Kong and Singapore to Bali

Hand-in hand in front of the clock's hands: Murad is led past the iconic sights of the Houses of Parliament and Big Ben in London

He has documented his travels by taking pictures from his point of view as he is led to the four corners of the globe by his stunning other half, Nataly Zakharova.

From the gondolas of Venice to the jungles to the Far East, each image shows his extended hand holding onto his partner's in front of him.

More...

• Go to work on an egg! How photographer fools your eyes with miniature models
• How a little bit of camera trickery turned an average eel into an Internet sea monster

With her back turned away from the camera, we never see her face as she guides the viewer to some of the globe's most exotic and iconic landscapes.

But she is seen in a variety of outfits from hoodies to dresses and bikinis to barely anything at all.

This way, darling: Murad is led down an avenue lined with statues of Buddhist monk on their leg of the Far East

Guide me o thou sexy diva: Murad's girlfriend sports a back-to-front Venetian mask and not much else as she guides him through the back streets of a town

You're love keeps lifting me higher: Preparing for a romantic hot-air balloon flight. The pair started their travels in October 2011

Water way to live: The couple travel through Venice on a gondola. Every shot shows his outstretched hand clasping hers

Cultural exchange: The pair pose with actors dressed as cold war soldiers outside the Brandenburg Gate in Berlin, Germany

There are also more down-to-earth shots, such as visiting a bowling alley and riding an escalator, as he keeps a visual record of all his adventures with his loved one.

Murad, an executive producer for the film company Hype Productions, started his journey in Barcelona in October 2011.

He has since travelled to dozens of locations from Moscow to Hong Kong and Singapore to Bali.

Bright lights of the city: Some men aren't keen on letting their partners take the lead, but not Murad

The couple stand in front of a rainforest scene. Murad works as an executive producer for film company Hype Productions

Love on an escalator: There are also more down-to-earth shots like as Murad documents every element of their adventures

Popular pictures: Murad has posted his photographs on his Instagram page, which has nearly 25,000 followers

Murad said Nataly, a journalist from Moscow, was the inspiration behind his unusual collection.

He told MailOnline: 'The first photo happened in Barcelona while we were on vacation. 

'Nataly was a bit annoyed that I was always taking pictures of everything, so she grabbed my hand and tried to pull me forward. 

'That said it didn't stop me from doing photos while she was pulling me. So that's how it all started.'

Murad graduated as a civil engineer from Imperial College London, but later decided to pursue a career centred around his passion of photography and started his own production company.

Bride of Frankenstein: Murad's girlfriend is 'attacked' by a human statue on the their global travels

Cartoon capers: The pair outside Disneyland. Murad's girlfriend always has her back to the camera so you never see her face

At the bowling alley: Not all their travels involved exotic locations

Closer to home: The couple visit the famous Red Square in Moscow in their homeland of Russia

He said: 'It might seem that I have a lot free time, but actually we travel mostly for three to four days abroad due to me being always busy at work.

'The photos were initially taken by iPhone and corrected in camera+ app. Now I am using any photo equipment that I will have at the time and I try to do less retouching as before.'

He has posted dozens of his photographs on his Instagram page, which has nearly 25,000 followers.

One poster summed it up by saying: 'You are winning at life.'

Stunning view: Nataly gave Murad the inspriation for his usual way of picturing his travels when she got annoyed that he was always taking pictures and grabbed his hand

In the swing: This is the first picture in the collection where their hands are not touching

And here they are....

In love: Murad and his girlfriend have shared some of their most amazing moments together

 VIDEO  Girlfriend in the pictures is Russian journalist Natalia Zakharova 

Girlfriend Natalia Zakharova pictures here

πηγή