Κάρμεν

Ο έρωτας, τρελλό πουλί

που δεν το ημέρεψε κανείς,

κι’ άδικα εσύ τον προσκαλείς,

αν τον βολεύει ν’ αρνηθεί.

Μάταια ικετεύουν ή απειλούν,

ο ένας μιλάει, ο άλλος σιωπά,

μα κάποιον άλλο προτιμώ,

μ΄αρέσει κι’ ας μη μου μιλά,

Ο έρωτας, ο έρωτας…

ο έρωτας, τσιγγάνων γιός,

νόμο δε γνώρισε ποτέ.

Δεν μ’ αγαπάς, μα σ΄αγαπώ

κι’ αν σ’ αγαπώ να φυλαχτείς.

Λες, το πουλί έχεις φυλακίσει,

μα αυτό, γοργόφτερο πετά,

ο έρωτας πάει, τον περιμένεις,

πια δεν ελπίζεις κι’ είναι εδώ.

Έρχεται γρήγορα και φεύγει,

πετάει κοντά σου και γυρνά.

Λες, τον κρατάς, μα σου ξεφεύγει,

του ξεφεύγεις , μα σε κρατά!

Ήλιος

Βγαίνει ο ήλιος το πρωί και συ γυμνή πάλι εκεί

ψάχνω κάποια μουσική που ίσως κάπως να σου μοιάζει

ψάχνω κάτι για να βρω μήπως μπορέσω και σου πω

πως η νύχτα δεν περνά όταν μακριά σου σκοτεινιάζει

μα η ανάμνηση αυτή με ξεπερνάει τις νύχτες που έρχεται στο μυαλό

και το φως σου το σκοτάδι σπάει auf wiedersehen my love

στο φεγγάρι μια ρωγμή εγώ εδώ και συ εκεί

έχει νόημα η ζωή όταν στα μάτια σου αρχίζει

έχει νόημα το πρωί που δεν υπάρχει επιστροφή

όταν ο ήλιος έχει βγει και το φεγγάρι δε γυρίζει

μα η ανάμνηση αυτή με ξεπερνάει τις νύχτες που έρχεται στο μυαλό

και το φως σου το σκοτάδι σπάει auf wiedersehen my love

 Δημήτρης Καλαϊτζόπουλους (Los Mujeros)

Η Θάλασσα

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους --

μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,

γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,

ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.

Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια

Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.

Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα

Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

χίλιοι τὴ χαίρονται -- ἕνας τὴν πληρώνει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος