Απλά πράγματα που δεν κάνουν οι Έλληνες

• Δεν κάθονται από τη μία πλευρά μόνο στις κυλιόμενες.
• Δεν κάθονται από τη μέσα πλευρά των θέσεων στο λεωφορείο.
• Δεν αφήνουν τον κόσμο να βγει από τα μμμ πριν μπουν.
• Δεν σταματάνε πριν τη διάβαση όταν οδηγούν.
• Δεν περνάνε από τη διάβαση όταν είναι πεζοί.
• Δεν μαζεύουν τις ακαθαρσίες του σκύλου τους.
• Δεν κάνουν άκρη στους ποδηλατόδρομους.
• Δεν τους νοιάζει αν απαγορεύεται το κάπνισμα.

Με ένα δεν σέβονται το καλύπτουμε όλο.

Διασκέδαση (δεύτερο μέρος)

Κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει είναι ότι πολλοί νέοι δεν διασκεδάζουν όταν πάνε "εκεί που πας για να διασκεδάσεις". Προσπαθούν όμως. Το εκβιάζουν. Πηγαίνουν στα clubs φορώντας τα καλά τους ρούχα (τα ρούχα φοράνε αυτούς πιο συχνά) και κάθονται. Κάποιοι δεν χορεύουν γιατί δεν τους βγαίνει, κάποιοι γιατί ντρέπονται και κάποιοι απλά προσποιούνται ότι χορεύουν. Τους πρώτους τους καταλαβαίνω. Στον καθένα βγαίνει ο χορός από μέσα του με άλλον τρόπο. Σε εμένα για παράδειγμα βγαίνει με αυτό και με αυτό. Το να χορέψω με την Rihanna ή όποια άλλη θεωρείται χορευτική δεν θα βγει από μέσα μου. Θα είναι προσποιητό όπως είναι προσποιητό όταν αυτή που ακούει Rihanna κάνει headbanging σε ένα metal κομμάτι. Κάτι τέτοιο δεν θέλω να το κάνω εγώ. Αυτούς που προσποιούνται τους λυπάμαι. Γι' αυτούς που ντρέπονται στεναχωριέμαι.
Το θέμα είναι γιατί πηγαίνουν αν δεν τους διασκεδάζει; Μία απάντηση είναι για την παρέα αλλά και με αυτό δεν συμφωνώ απόλυτα. Δεν θα περάσεις καλά οπουδήποτε αν η παρέα είναι καλή. Στο κλαμπ, στον κινηματογράφο, στη συναυλία δεν εξαρτάται το πώς πέρασες από την παρέα γιατί ουσιαστικά δεν μιλάς και πολύ. Είτε θα χορεύεις, είτε θα βλέπεις την ταινία, είτε θα βλέπεις το συγκρότημα και θα τραγουδάς. Με την παρέα θα περάσεις καλά σε ένα σπίτι, σε μία καφετέρια, σε ένα παγκάκι κ.α. Μια δεύτερη απάντηση στο γιατί πηγαίνουν είναι για να γνωρίσουν κάποιον αλλά δεν θα το αναλύσω αυτό.

Άλλο μέρος είναι οι συναυλίες. Εκεί υπάρχουν οι καθιστοί και οι όρθιοι. Στους όρθιους πάλι οι περισσότεροι προσποιούνται. Μπορεί να διασκεδάζουν ακουστικά αλλά δεν διασκεδάζουν στα αλήθεια με ένα ψεύτικο χοροπηδητό και ένα παλαμάκι. Το κάνουν απλά επειδή το κάνουν και οι υπόλοιποι. Δεν πάνε όμως στους καθιστούς. Στην επόμενη συναυλία θα είναι πάλι στους όρθιους και μπορεί και να παραπονεθούν για κάποιον που χτυπιέται έντονα. Εδώ βέβαια υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο. Η τιμή του εισιτηρίου που δεν είναι παντού ίδια και το πού θα θέλει η υπόλοιπη παρέα. Αλλά και πάλι γιατί εκβιάζεις τις κινήσεις σου όταν σηκώνεις το χέρι ψηλά; Αν τη νιώθεις τη μουσική με κλειστά τα μάτια και κάτω το κεφάλι απλά κάτσε έτσι και απόλαυσε την. Μη προσπαθείς να διασκεδάσεις με τρόπο που δε σου βγαίνει απλά επειδή βλέπεις ότι άλλοι όντως διασκεδάζουν έτσι. Και φυσικά προς Θεού, μη βγάζεις βίντεο.

Σκεφτόμουν να γράψω περισσότερα, γι' αυτό και έσπασε στα δύο το ποστ αλλά τελικά θα μείνω σε αυτά. Δεν είναι ότι θα απογοητεύσω και κανέναν. Λολ.

Διασκέδαση (ένα ποστ διαφορετικό από τα άλλα)

Το σημερινό ποστ θα είναι διαφορετικό από τα άλλα. Θα ξεπεράσει κατά πολύ τον μέσο όρο των πέντε σειρών. Θα γράψω για πολλά και θα γράψω χωρίς συνοχή γιατί θα το γράφω όπως το σκέφτομαι.

Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά που αναφέρω κάτι από τη ζωή μου έτσι συγκεκριμένα. Μπορεί και να το ξανάκανα. Δεν θυμάμαι. Δεν το κάνω γιατί όσο κι αν μου αρέσει να τα λέω και μου φαίνονται ενδιαφέροντα, δεν έχω καμία όρεξη να διαβάζω άλλα μπλογκς τέτοιου χαρακτήρα (πλην αυτού) και πιστεύω το ίδιο θα ισχύει και για τους άλλους αν και εδώ που τα λέμε υπάρχουν πολλά τέτοια μπλογκς με 700 μέλη και 200 σχόλια ανά ποστ.

Τις προάλλες λοιπόν μέσω δύο ατόμων που έχω συχνές επαφές, βγήκα για καφέ με κάποια παιδιά για πρώτη φορά. Τους ήξερα όλους από το λύκειο αλλά τίποτα παραπάνω. Για κάποιους δεν ήξερα και το όνομά τους. Γενικά όμως δεν είμαι άτομο που συγκρατεί ονόματα. Από την άλλη θυμάμαι πρόσωπα όπως είπα και εδώ.

Αυτό που παρατήρησα είναι το πόσο εκτός ήμουν από άποψη κουλτούρας. Το πρώτο πράγμα που έκαναν μόλις ήρθαν, ήταν να συνδεθούν στο WiFi. Τον κωδικό τον ήξεραν ήδη! Ειδικά ένα άτομο, η Α., πέρασε όλη τη βραδιά, σοβαρά όλη τη βραδιά χωρίς να υπερβάλλω, με το κινητό στο χέρι. Το πιο τραγικό στην όλη εικόνα ήταν το πόσο κοντά το είχε στο πρόσωπο της. Σε ένα σημείο μόνο, στο τέλος, το άφησε κι εγώ τρόμαξα, λέω χάλασε; τέλειωσε η μπαταρία; τι έγινε; και πριν προλάβω να καταλάβω το ξαναέπιασε. Μάλιστα ακόμη και όταν φύγαμε και περπατούσαμε, ήταν πάλι με το κινητό ακόμη και χωρίς WiFi. Δηλαδή αυτό το κορίτσι είπε ότι θα βγει έξω για καφέ, ντύθηκε στολίστηκε (γιατί όντως ντύθηκε και στολίστηκε) για να κάθεται τελικά σε ένα σκαμπό χαζεύοντας στο facebook. Πάλι καλά που δεν είπε στο τέλος κανένα "Χάρηκα που τα είπαμε. Πότε θα ξαναβγούμε;". Φαντάζομαι να μιλάει με κάποιον στο τσατ για ώρα, να της λέει "Τι κάνεις τώρα;" και αυτή να απαντάει ότι έχει βγει έξω για καφέ.

Ένα άλλο θέμα της βραδιάς ήταν αυτό με το check-in. Θα κάνουμε; Ποιος θα το κάνει; Με ποια σειρά θα μπουν τα ονόματα; Πότε να το κάνουμε για να το δουν περισσότεροι; Τι θα γράψουμε από δίπλα; Πώς θα μαζέψουμε πιο πολλά λάικς; Οκ, προφανώς δεν έγιναν στα αλήθεια αυτές οι ερωτήσεις εκτός από τις δύο πρώτες. Αλλά ακόμα και αυτές μου αρκούν. Γιατί να κάνει κάποιος τσεκ ιν επειδή βγήκε για καφέ; Ποιος ο λόγος; Έχει την ανάγκη να δείξει ότι περνάει ωραία; (ακόμα κι αν πέρασε τελικά όλη την ώρα με το κινητό) Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο αλλά ούτε πιστεύω ότι γίνεται γι' αυτό. Τι είναι; Μόδα; Μάλλον. Τελικά έγινε το τσεκ ιν αλλά χωρίς εμένα μέσα γιατί δεν τους έχω φίλους στο φέισμπουκ. :) Εδώ να αναφέρω ότι παλιότερα είχα κάνει αυτό το πολλ αλλά μάλλον ήταν συγκεκριμένο το δείγμα ανθρώπων που ψήφισε.

Και πάμε στις φωτογραφίες. Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες. Οι φυσικές φωτογραφίες. Όταν δεν ξέρεις ότι σε βγάζουν. Με χαμόγελο από γέλιο και όχι με χαμόγελο στημένο. Αυτές που δείχνουν πώς περνάς στα αλήθεια και όταν τις κοιτάς σε κάνουν να θυμάσαι τις στιγμές. Καταλαβαίνω και τις άλλες βέβαια. Μπορεί να έχεις ανασφάλειες και να θέλεις να βγεις όμορφη (μάλλον πλαστική), μπορεί να θέλεις να την κορνιζώσεις (πάλι θα προτιμούσα μια φυσική εγώ), μπορεί άλλος λόγος. Δεν ξέρω. Την Τρίτη όμως άκουσα την παρακάτω πρόταση κατά λέξη. "Να βγάλουμε και φωτογραφίες να τις ανεβάσουμε στο Facebook". Όχι να βγούμε φωτογραφίες για να σε έχω να σε βλέπω και μετά ίσως βάλω καμιά ως φώτο προφίλ ή ως εξώφυλλο. Να βγούμε φωτογραφίες για να μαζέψουμε likes και να δείξουμε ότι διασκεδάζουμε (μάλλον, πάλι δεν ξέρω). Τελικά βγήκαν και οι φωτογραφίες, με εμένα πάλι εκτός, και ανέβηκαν και επί τόπου. Ακολούθησε ένα σκηνικό που από τη μία με ξενέρωνε και από την άλλη με διασκέδαζε. Είχαν όλοι τα κινητά τους και ήταν στο φεισμπουκ για να δουν τα σχόλια και τα likes. Ήταν δίπλα στο ίδιο τραπέζι και μιλούσαν μέσω φέισμπουκ.

Και αυτή ήταν η βραδιά. Βγήκαν έξω, μίλησαν στο φέισμπουκ με άλλα άτομα που ήταν σπίτια τους ή ποιος ξέρει; μπορεί να ήταν κι αυτοί για καφέ, μίλησαν λίγο μεταξύ τους, βγάλανε φωτογραφίες και τις ανέβασαν στο φέισμπουκ (Υay!) μέχρι που γύρισαν σπίτια τους. Αυτή ήταν η διασκέδαση τους γιατί όντως διασκέδασαν. Φαινόταν. Ίσως μόνο η Α. να μην κατάλαβε και πολλά αλλά οκ. Κι εγώ παρότι δεν ταίριαζα, αν εξαιρέσουμε ένα σημείο πέρασα πολύ καλά. Αφενός γιατί ήμουν με ένα άτομο που υπερλατρεύω και ένα που περνάω καλά και αφετέρου για όλα αυτά που σκεφτόμουν από μέσα μου καθώς έβλεπα τους υπόλοιπους.

Έτσι θα 'πρεπε να 'ναι παντού.

Φεύγουμε τελείως από προχθές αλλά μένουμε στο θέμα διασκέδαση. Ή να το γράψω στο επόμενο ποστ. Έτσι θα κάνω.

Ελένη

Σου αρέσουν οι Portishead;

Seven Months

ε, τότε γιατί δεν ακούς και τους Sequence Theory Project;

Civilization Collapse

Κατέβασες και τα δύο τους άλμπουμ στην τιμή που εσύ όρισες (από 0 μέχρι όσο θέλεις) από το πάνω λινκ και έχεις ερωτευτεί την αισθητική της μπάντας στο Κύτταρα και το πιάνο στο τέλος του Dream on a Bike; Τραγουδάς το Angel's Lullaby σε τρεις γλώσσες και κουνιέσαι στον ρυθμό του Choco Choco; Ακόμα έχεις στα αυτιά σου τα εφέ του Toyland και η φωνή της Μελεντίνης στο Silence και στο It's Time έχει κολλήσει στο κεφάλι σου; 

ε, τότε γιατί δεν ακούς και το προσωπικό της άλμπουμ;

AiRa (The Clown Girl)

Με τα στάνταρ που είχες και με αυτά που πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει, στην αρχή το θεώρησες αδύναμο στις φωνητικές μελωδίες αλλά τελικά μαγεύτηκες απ' την όλη ατμόσφαιρα από βιολί, φαγκότο και theremin; Φυσικά λάτρεψες το παιχνιδιάρισμα στο Cynical Circus, το καμπαρέ The Desert Inside και το στοιχειωτικό The Question;

ε, τότε γιατί δεν ακούς και τις CocoRosie;

 

Child Bride

Δεν μπορείς να αρχίσεις την μέρα σου χωρίς να ακούσεις το πιανάκι στο The Moon asked the Crow; Ακούς στον ύπνο σου τα Harmless Monster και After the Afterlife; Άκουσες αμέτρητες φορές σερί το Beautiful Boyz στην εκτέλεση με τον Antony Hegarty την πρώτη φορά που το έμαθες;

ε, τότε γιατί δεν ακούς και Antony and the Johnsons;

 

Man is the Baby

Σε σήκωσε από την καρέκλα με την δύναμη της φωνής του στο Hitler in My Heart και στο Twilight; Σε έκανε λιώμα όταν σπάραζε σαν πληγωμένο λιοντάρι στο Hope There's Someone και στο Her Eyes Are Underneath The Ground; Τραγουδάς στον δρόμο τα Daylight and the Sun και River of Sorrow;

ε, μη πάμε και στην Chelsea Wolfe γιατί δεν θα τελειώσει ποτέ η διαδρομή που λέγαμε.