Αφιέρωμα: Πιάνο

Σε γαληνεύει, σε μελαγχολεί, σε κάνει να ερωτεύεσαι. Το πιάνο ενώνει κόσμο αλλά σου κρατάει και συντροφιά όταν δεν θέλεις κανέναν.

Επίσης στα:

Muse - New Born
Ancestors - The Last Return

Matt Elliott - If Anyone Tells Me "It's Better to Have Loved and Lost Than to Never Have Loved at All" I Will Stab Them in the Face
Opeth - Heritage
Pain of Salvation - Pluvius Aestivus
Hugh Laurie - St. James Infirmary
Steven Wilson - Belle de jour
Parov Stelar - Requiem for Annie
Gazpacho - She's Awake
My Own Private Alaska - Die For Me (If I Say Please)
Cocorosie - The Moon Asked the Crow
Agalloch - Odal
Agnes Obel - Riverside
Mamiffer - Black Running Water
Mary and The Boy - Wrinkled old lady
seQueNce tHeOry pRojeCt - DreAm oN a biKe
Radiohead - Last Flowers
The Raconteurs - You Don't Understand Me
Yann Tiersen & Shannon Wright - No mercy for she

Oz

Μπορείς να αποδράσεις από το Οζ

You can escape from Oz

με πονηρούς τρόπους

in subtle ways

Ηρωίνη, αλκοόλ...

Heroin, alcohol...

Μπορείς να γεμίσεις το κεφάλι σου

You shellac your brain

με χημικά και είναι σχεδόν το ίδιο καλό

with chemicals and it's almost as good

όπως το να ήσουν ελεύθερος

as being free

Το πρόβλημα είναι,

Problem is, 

ότι κάνεις πολλά ναρκωτικά

you do too many drugs

και γίνεσαι κρατούμενος

and you become a prisoner

διαφορετικού είδους

of a different sort

Και είναι ακόμα πιο δύσκολο

And it's even harder to escape

να αποδράσεις από το κενό που ακολουθεί

the emptiness that follows

_________________________________________________________________

Too many prisons

Πολλές φυλακές

And not enough schools

και λιγοστά σχολεία

Too many weapons

Πολλά όπλα

And not enough tools

και λιγοστά εργαλεία

Not enough teachers

Λιγοστοί καθηγητές

Too many fools

πολλοί ανόητοι

But me...

Αλλά εγώ...

l'm from where fights is born

Είμαι από εκεί που γεννήθηκε ο αγώνας

l'm from where nights is dawned

Από εκεί που οι νύχτες ξημέρωσαν

l'm from the ingredients

Είμαι φτιαγμένος από τα υλικά

Spit from the sun

που έφτυσε ο ήλιος

l formed an allegiance with the number one

Έκανα συμμαχία με το νούμερο ένα

The letter A

Το γράμμα Άλφα

The beginning of the day

Το ξεκίνημα της ημέρας

The way, the wisdom

Τον τρόπο, τη σοφία

The wish, the will

Την ευχή, τη θέληση

The river, the tree, 

Το ποτάμι, το δέντρο

The try, the trek 

Την προσπάθεια, το ταξίδι

The rub of the neck

Το τρίψιμο του λαιμού

The ball of the foot

Τη μπάλα του ποδιού

The back of the thigh

Το πίσω μέρος του μηρού

The glimmer of their eye

Το αμυδρό φως των ματιών τους

I have taken on the likeness of love

Έχω πάρει την μορφή της αγάπης

The harbour of hate

Το λιμάνι του μίσους

The hell of here

Την κόλαση του εδώ

And the wonder of the where after

Και την απορία του μετά

l've discerned the disaster

Έχω διακρίνει την καταστροφή

And drank Dom Perignon

Και έχω πιει Ντομ Περινιόν

And Armageddon

Και Αρμαγεδδών

l have drank the sacred ambrosia

Έχω πιει την Ιερή Αμβροσία

Housed in the chalice

Που κατοικεί στο Άγιο Δισκοπότηρο

Of the rebellious cherubim

Από τον ανυπότακτο Χερούβ

Disguised as quarter juices

Μεταμφιεσμένη σε μικρό μπουκαλάκι χυμού

l have died toothless

Έχω πεθάνει φαφούτης

And been reborn 144,000 times

Και έχω αναγεννηθεί 144.000 φορές

l've got 144,000 rhymes

Έχω 144.000 ρίμες

For every brain cell

Για κάθε κύτταρο του εγκεφάλου

But l waste away in a cell...

Αλλά τα έχασα σε ένα κελί...

Τα Αντικλείδια

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί

κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.

Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.

Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

από τότε που υπάρχει ο κόσμος

είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Γιώργης Παυλόπουλος