~Η εικοσάδα και τα κείμενα είναι από τον @naumaxos~
Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φαν του χιπ-χοπ (αν εξαιρέσεις τον Kanye West και τα βιντεοκλίπ της Κατερίνας Στικούδη) κυρίως λόγω της έμφυτης αντιπάθειας που νιώθω για οποιαδήποτε αλαζονική ή αυτάρεσκη συμπεριφορά (είπαμε, εκτός του Kanye) αλλά και γιατί δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα του να ανεβαίνουν σε μια σκηνή 45 άτομα με μικρόφωνα και ενώ ο ένας απλά μιλάει γρήγορα οι υπόλοιποι να κάνουν τους ανιματέρ ή να φωνάζουν “γιο”. Και να μην αρχίσω να λέω για τα παντελόνια τους (είμαι κάτω των 75 ετών, παρά τα όσα λέει η προηγούμενη παράγραφος). Παρ' όλα αυτά, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι εδώ ο Κέντρικ δημιουργεί κάτι που ξεφεύγει από τα όρια του χιπ-χοπ, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Σαν το κοινό του Μπερναμπέου λοιπόν στην αλλαγή του Ινιέστα στο πρόσφατο κλάσικο, σηκώνομαι από τη θέση μου και χειροκροτάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog του Simigdaleniou είναι τέλειο.