και τώρα τι;

Ήμουν μικρός
σε μια σκιά
για προδοσία έλεγα.
Απ' τη σκιά βγήκε αργά
γέρος σοφός με είδε που έκλαιγα. 

Ήρθε κοντά και μου είπε "πέτα

πέτα και φύγε μακριά"

του λέω: "πώς;

φτερά δεν έχω"

μου λέει: "μα ούτε ο νους έχει φτερά

κι όμως πετάει.

πετάει ψηλά.
για να λησμονήσεις τους πόνους σου
πέτα και φύγε μακριά"

κι έτσι πέταξα
μήπως και βρω επιτέλους χαρά
όσους με γέλασαν κι όσους με πρόδωσαν δεν θα τους έβλεπα πια
γνώρισα νέους φίλους
μικρά πουλιά
ακόμη και δράκους
με μεγάλα φτερά.

και τώρα τι;
είναι καλά εδώ;
με τα πουλιά
να κάτσω;
δεν θα με πληγώσουν κι αυτά
ή δεν ανήκω εδώ;
χωρίς συναίσθημα
δεν υπάρχει χαρά

-δεν έφυγα όμως
φοβήθηκα-

πλέον μεγάλωσα
άσπρες τρίχες έβγαλα
και γη ακόμα δεν έχω πατήσει
ονειροπόλος έγινα
και το μετάνιωσα
που όταν σκέφτηκα
αν θα μπορούσα αλλιώς να 'χα ζήσει
ο φόβος εύκολα με είχε νικήσει

στον χρόνο πίσω γύρισα -μια λούπα η ζωή μου-
και μου είπα μη φύγεις
τα προβλήματα είναι πολύ μικρά
τη ζωή για να παρατήσεις
Δεν ήμουν σοφός
ήμουν δειλός.
κι ο πόνος χρειάζεται 
αν θέλεις στα αλήθεια να ζήσεις.