ο
δρόμος προς την
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
π' απλώνεται γύρω
σα δίχτυ χαράς
ο δρόμος προς
την αγάπη
είναι νυχτερινός
πηγαίνει ψηλά
και φτάνει
εκεί όπου
το μπλε
του κοβαλτίου
κι ακόμη το κίτρινο
-του καδμίου-
δεν είναι πια τα χρώματα
με τα οποία
βάφω
τις ζωγραφιές μου
αλλά λεπτές
μουσικές
άρπας
κινύρας
και
σείστρων
φυγής
σείστρων
φυγής
σιγής
γης
Στα όρη της Μυουπόλεως Ι-ΙΙΙ
Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής
Εχω μια απορια να εκφρασω.. Υπαρχει καποια συγκεκριμενη λογικη στις αναρτησεις σου σ αυτο το blog??
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ... Το blog το έφτιαξα επειδή μου το ζήτησαν από τη σχολή μου. Λέω κάποιες σκέψεις μου και μοιράζομαι αυτά που μου αρέσουν. Από ποιήματα και μουσική μέχρι αγαπημένα blogs και συνταγές μαγειρικής που έχω δοκιμάσει. Έτσι κι αλλιώς κορίτσι είμαι. Δεν θα κάτσω να βρίζω και να κράζω. Επίσης δεν κάνω και αστεία posts γιατί δεν είμαι αστεία. Θα μπορούσα όλα αυτά να τα βάζω απλά στο Facebook αλλά προτιμώ εδώ γιατί μένουν.
ΔιαγραφήΑχα.. Με καλυψες..
Διαγραφή