Κάρμεν

Ο έρωτας, τρελλό πουλί

που δεν το ημέρεψε κανείς,

κι’ άδικα εσύ τον προσκαλείς,

αν τον βολεύει ν’ αρνηθεί.

Μάταια ικετεύουν ή απειλούν,

ο ένας μιλάει, ο άλλος σιωπά,

μα κάποιον άλλο προτιμώ,

μ΄αρέσει κι’ ας μη μου μιλά,

Ο έρωτας, ο έρωτας…

ο έρωτας, τσιγγάνων γιός,

νόμο δε γνώρισε ποτέ.

Δεν μ’ αγαπάς, μα σ΄αγαπώ

κι’ αν σ’ αγαπώ να φυλαχτείς.

Λες, το πουλί έχεις φυλακίσει,

μα αυτό, γοργόφτερο πετά,

ο έρωτας πάει, τον περιμένεις,

πια δεν ελπίζεις κι’ είναι εδώ.

Έρχεται γρήγορα και φεύγει,

πετάει κοντά σου και γυρνά.

Λες, τον κρατάς, μα σου ξεφεύγει,

του ξεφεύγεις , μα σε κρατά!